ตัวกรองผลการค้นหา
รั่ว
หมายถึงว. อาการที่ไล่ไม้ตีระไปบนลูกระนาดโดยไม่ลงคู่ ทำให้เสียงเพี้ยนหรือไม่ชัดเจน เช่น เขาตีระนาดรั่ว ฟังไม่เป็นเพลง.
ซี้ด
หมายถึงว. เสียงอย่างเสียงสูดปากเช่นกินอาหารเผ็ดเป็นต้น.
เครงครื้น
หมายถึงว. เสียงดังครึกครื้น, ครื้นเครง ก็ว่า.
ได้ยิน
หมายถึงก. รับรู้เสียงด้วยหู.
ฟ่อ,ฟ้อ,ฟ้อ
หมายถึงว. เสียงดังเช่นนั้นอย่างงูเห่าขู่.
บัพพาชน์
หมายถึง[บับพาด] (แบบ) น. การขับไล่. (ป. ปพฺพาชน).
แสบแก้วหู,แสบหู
หมายถึงก. อาการที่รู้สึกระคายหูเพราะเสียงดังหรือเสียงแหลมเกินขนาด เช่น เสียงรถจักรยานยนต์ดังแสบแก้วหู เสียงร้องกรี๊ด ๆ ฟังแล้วแสบหู.
กริ๊ง
หมายถึง[กฺริ๊ง] ว. เสียงแหลมเบาอย่างเสียงของแข็งเช่นแท่งโลหะกระทบกัน.
เครือ
หมายถึง[เคฺรือ] ว. ลักษณะของเสียงที่สั่นพร่าไม่แจ่มใส เรียกว่า เสียงเครือ.
ฟูดฟาด
หมายถึงว. เสียงอย่างเสียงหายใจแรง ๆ เวลาเหนื่อยมาก ๆ, ฟืดฟาด ก็ว่า.
กระแสเสียง
หมายถึงน. เสียงที่แล่นไป, นํ้าเสียง.
กิก,กิ๊ก
หมายถึงว. เสียงของแข็งกระทบกัน.