ตัวกรองผลการค้นหา
ต้อ
หมายถึงน. โรคอย่างหนึ่งเกิดที่ลูกตา ทำให้ตาพิการมองอะไรไม่เห็นชัดเจน หรืออาจทำให้ตาบอดได้ มีหลายชนิด.
ยัน
หมายถึงก. เมา (ใช้แก่หมาก) เช่น ยันหมาก เอาหมากที่ยันไปแช่น้ำจะหายยัน. ว. ที่ทำให้เมา ในคำว่า หมากยัน.
จักขุวิญญาณ
หมายถึงน. ความรู้อันอาศัยทางตาเกิดขึ้น.
ตาบอดตาใส
หมายถึงน. ตาบอดอย่างที่ตาดูเหมือนเป็นปรกติ แต่มองไม่เห็น.
เหล่
หมายถึงว. เขมาก (ใช้แก่ตา).
เห็น
หมายถึงก. อาการของตาที่ประสบรูป, ปรากฏแก่ตา, ปรากฏแก่ใจ, คิดรู้.
พาณินี
หมายถึงน. นางละคร, นางระบำ; หญิงเมาสุรา. (ส.).
ชำเลือง
หมายถึงก. ชายตาดู, ดูทางหางตา.
จืดตา
หมายถึงว. ไม่เข้ม, ไม่เด่น, เบื่อเพราะชินตา.
ตาโศก
หมายถึงน. ตามีลักษณะเศร้า ชวนให้เอ็นดู.
ตำหูตำตา
หมายถึงว. ปรากฏชัดแก่ตา, ตำตา ก็ว่า.
ขัดนัยน์ตา,ขัดลูกตา,ขัดลูกหูลูกตา
หมายถึงก. ขัดตา.