ตัวกรองผลการค้นหา
เกี่ยง
หมายถึงก. อาการที่ต่างฝ่ายต่างไม่ยอมทำเพราะกลัวจะเสียเปรียบกันเป็นต้น.
ข้างเคียง
หมายถึงว. ที่อยู่ใกล้ ๆ, ที่สนิทชิดชอบกันมาก, เช่น คนข้างเคียง.
แขยง
หมายถึง[ขะแหฺยง] น. ชื่อปลานํ้าจืดแทบทุกชนิดในวงศ์ Bagridae ไม่มีเกล็ด มีหนวดยาว ๔ คู่ ครีบหลังตอนแรกมีก้านครีบแข็ง หยักเป็นหนามคมเช่นเดียวกับครีบอก ตอนที่ ๒ เป็นครีบไขมันลักษณะเป็นแผ่นเนื้อขนาดเล็กหรือใหญ่ขึ้นกับชนิดของปลา ครีบก้นสั้น รูปร่างคล้ายปลากดแต่มีขนาดเล็กกว่า เช่น แขยงหิน (Leiocassis siamensis) แขยงใบข้าว (Mystus cavasius) แขยงธง หรือ แขยงหมู (Heterobagrus bocourti) แขยงวัง หรือ แขยงหนู (Bagroides macropterus).
เงี่ยง
หมายถึงน. กระดูกแหลมของปลาบางชนิด เช่น ปลากระเบนมีเงี่ยงที่โคนหาง หรือปลาดุกมีเงี่ยงที่ครีบอก, แง่ของสิ่งของบางอย่าง มีรูปหยักตอนปลายเช่นเบ็ดหรือลูกศร.
เจลียง
หมายถึง[จะเลียง] น. ชื่อไข้ที่มีอาการจับวันเว้นวัน.
ชำมะเลียง
หมายถึงน. ชื่อไม้ต้นชนิด Lepisanthes fruticosa Leenh. ในวงศ์ Sapindaceae ใบยาว ผลสุกสีม่วงดำ กินได้ รสหวานปนฝาด, พุมเรียง ก็เรียก.
เชียง
หมายถึงน. เรียกเครื่องหอมชนิดหนึ่งว่า ชะมดเชียง. (ดู ชะมดเชียง).
ฐานเขียง
หมายถึงน. ฐานรองชั้นล่างสำหรับรองฐานอื่น มีหน้ากระดานและลวดท้องไม้.
เดียง
หมายถึงก. รู้ เช่น มากูจะไปให้ดลเดียงถนัด. (ม. คำหลวง ทานกัณฑ์). (ข. ฎึง).
ต้นเสียง
หมายถึงน. คนร้องนำ.
ตะเกียง
หมายถึงน. เครื่องใช้สำหรับตามไฟ มีรูปต่าง ๆ บางชนิดมีหลอดบังลม, ลักษณนามว่า ดวง.
ตู้เสบียง
หมายถึงน. ตู้รถไฟที่ใช้ปรุงและจำหน่ายอาหารในขณะเดินทาง, รถเสบียง ก็ว่า.