ตัวกรองผลการค้นหา
กำหมัด
หมายถึงน. มือที่กำเข้าให้แน่นเพื่อจะชกหรือต่อย.
ตะกุย
หมายถึงก. เอามือหรือเท้าเป็นต้นคุ้ยหรือข่วน.
ประตูลม
หมายถึงน. เรียกอวัยวะส่วนที่อยู่ระหว่างนิ้วมือนิ้วเท้า.
ฟายน้ำตา
หมายถึงก. เอามือเช็ดน้ำตาที่อาบหน้าอยู่.
แหย่
หมายถึง[แหฺย่] ก. เอานิ้วมือหรือปลายไม้เป็นต้นแยงเข้าไป; เย้า, ทำให้เกิดความรำคาญหรือไม่สงบอยู่ได้; ลองดูชั้นเชิง.
สวะ
หมายถึง[สะหฺวะ] น. ต้นหญ้า ต้นผัก หรือสิ่งต่าง ๆ ที่ลอยเป็นแพอยู่ในน้ำ.
มาลัยชายเดียว
หมายถึงน. มาลัยที่มีอุบะห้อยชายเพียงพวงเดียว, มาลัยมือ มาลัยข้อมือ หรือ มาลัยเปีย ก็เรียก.
ปาณิมุกต์
หมายถึงน. ศัสตราที่พุ่งด้วยมือ เช่น หอก หลาว. (ส.).
ปาม
หมายถึงก. ขยุ้มด้วยมือ, ซุ่มซ่ามเข้าไป, กินอย่างตะกละ.
ไม่ได้เบี้ยเอาข้าว
หมายถึง(สำ) ว. ไม่ได้อย่างหนึ่งก็ต้องเอาอีกอย่างหนึ่ง, ไม่ยอมกลับมือเปล่า.
ทองปลายแขน
หมายถึงน. เครื่องประดับชนิดหนึ่ง สวมรัดข้อมือ.
ยืนต้นตาย
หมายถึงก. อาการที่ต้นไม้บางชนิดเช่นต้นตาล ต้นลาน ตายแล้วแต่ยังไม่ล้ม, อาการที่ไม้ยืนต้นเช่นต้นสัก ต้นยาง ตายเองหรือถูกกานคือ ควั่นเปลือกและกระพี้โดยรอบออกแล้วตาย แต่ยังไม่ล้ม.