ตัวกรองผลการค้นหา
มน
หมายถึง[มะนะ, มน] น. ใจ. (ป.).
มนัส,มนัส-
หมายถึง[มะนัด, มะนัดสะ-] น. ใจ (เมื่อเข้าสมาสกับศัพท์หลังมักเป็น มโน, ดู มโน). (ส.).
มนินทรีย์
หมายถึงน. ใจซึ่งเป็นใหญ่ในการรับรู้ธรรมารมณ์ คือ อารมณ์ที่เกิดทางใจ. (ป. มน + อินฺทฺริย).
มนุช
หมายถึงน. “ผู้เกิดจากมนู” คือ คน. (ส.).
มนุญ
หมายถึงว. เป็นที่พอใจ, งาม. (ป. มนุญฺ).
มนุษยชาติ
หมายถึง[มะนุดสะยะ-, มะนุดสะ-] น. จำพวกคน, หมู่มนุษย์. (ส.).
มนุษยเทพ
หมายถึงน. กษัตริย์. (ส.).
มนุษยสัมพันธ์
หมายถึง[มะนุดสะยะ-, มะนุดสำพัน] น. ความสัมพันธ์ในทางสังคมระหว่างมนุษย์ ซึ่งจะก่อให้เกิดความเข้าใจอันดีต่อกัน.
มืดมน
หมายถึงว. มืดมัว, มืดมาก, มืดจนมองไม่เห็นทาง, มักใช้เข้าคู่กับคำ อนธการ เป็น มืดมนอนธการ.
เมนเดลีเวียม
หมายถึงน. ธาตุลำดับที่ ๑๐๑ สัญลักษณ์ Md เป็นธาตุกัมมันตรังสีที่นักวิทยาศาสตร์สร้างขึ้น ไม่มีปรากฏในธรรมชาติ. (อ. mendelevium).
เมนทอล
หมายถึงน. สารประกอบอินทรีย์ชนิดหนึ่ง มีสูตร C10H20O ลักษณะเป็นผลึกสีขาว หลอมละลายที่ ๔๒ °ซ. มีกลิ่นหอมเย็น มีอยู่ในนํ้ามันหอมระเหยที่ได้จากพืชบางชนิด เช่น นํ้ามันมินต์ซึ่งสกัดจากใบมินต์ ใช้ประโยชน์ในทางยาปรุงกลิ่นและปรุงรส. (อ. menthol).
โมนะ
หมายถึงน. ความนิ่ง, ความสงบ. (ป.; ส. เมาน).