ตัวกรองผลการค้นหา
ยักยี่ยักเหยา
หมายถึง[-เหฺยา] ก. พูดเซ้าซี้จะเอาให้ได้.
รมยา
หมายถึงก. ใช้หนังจงโคร่ง เห็ดร่างแห หรือสารบางชนิดเป็นต้น เผาไฟให้ควันลอยไปเพื่อทำให้หลับสนิท.
ริษยา
หมายถึง[ริดสะหฺยา] ก. อาการที่ไม่อยากให้คนอื่นได้ดี, เห็นเขาได้ดีแล้วทนนิ่งอยู่ไม่ได้. (ส. อีรฺษฺยา; ป. อิสฺสา).
ล้างยา
หมายถึงก. ทำลายฤทธิ์ยา, ทำให้ฤทธิ์ยาเสื่อม, โดยเชื่อกันว่าอาหารหรือผลไม้บางอย่างเมื่อกินเข้าไปแล้วจะทำให้ฤทธิ์ยาเสื่อมได้.
โลกัตถจริยา
หมายถึง[โลกัดถะจะ-] น. ความประพฤติเป็นประโยชน์แก่โลก. (ป. โลก + อตฺถ + จริยา).
วิทยา
หมายถึง[วิดทะยา] น. ความรู้, มักใช้ประกอบกับคำอื่น เช่น วิทยากร วิทยาคาร จิตวิทยา สังคมวิทยา. (ส.).
ศัพทมูลวิทยา
หมายถึง[สับทะมูนละ-, สับทะมูน-] น. วิชาว่าด้วยที่มาและประวัติของคำ. (อ. etymology).
สังขยา
หมายถึง[-ขะหฺยา] น. การนับ, การคำนวณ. (ป. สงฺขฺยา; ส. สํขฺยา).
หมายถึง[-ขะหฺยา] น. ชื่อขนมชนิดหนึ่ง โดยมากทำด้วยไข่ขาว นํ้าตาล และกะทิ, ถ้าทำเป็นหน้าข้าวเหนียวไม่ใส่กะทิ; ขนมชนิดหนึ่ง ทำด้วยไข่ น้ำตาลทราย กะทิหรือนมข้น บางทีมีน้ำใบเตยเล็กน้อย กวนในกระทะ กินกับขนมปัง.
ใส่ยา
หมายถึงก. เอายาโรยหรือทาเป็นต้นที่บาดแผล.
ไสยา
หมายถึงน. การนอน, ที่นอน. (ป. เสยฺยา; ส. ศยฺยา).
หยูกยา
หมายถึง(ปาก) น. ยารักษาโรค.