ผลการค้นหา

ค้นเจอ 358 รายการ

หน้าบูด

หมายถึงว. มีสีหน้าแสดงอาการเบื่อหน่ายหรือไม่พอใจ เช่น เขาทำหน้าบูดเพราะเจอเรื่องที่ไม่สบอารมณ์, หน้าบูดหน้าเบี้ยว หรือ หน้าเบี้ยวหน้าบูด ก็ว่า.

พจนานุกรมไทย

หน้าปัด

หมายถึงน. แผ่นที่มีตัวเลขหรือสัญลักษณ์แสดงเวลาหรือปริมาณเป็นต้น เช่น หน้าปัดนาฬิกา หน้าปัดวิทยุ หน้าปัดมาตรวัดนํ้า.

พจนานุกรมไทย

หน้าผาก

หมายถึงน. ส่วนเบื้องบนของใบหน้าอยู่เหนือคิ้วขึ้นไป.

พจนานุกรมไทย

หน้าผี

หมายถึงน. หน้าตาอัปลักษณ์น่าเกลียดน่ากลัว.

พจนานุกรมไทย

หน้าไฟ

หมายถึงน. เวลาที่จุดไฟเผาศพ เช่น พระสวดหน้าไฟ.

พจนานุกรมไทย

หน้ามืด

หมายถึงว. อาการที่เป็นลมหมดสติ; โดยปริยายหมายถึงมัวเมาจนขาดสติ ทำสิ่งที่ไม่ควรทำ.

พจนานุกรมไทย

หน้ายิ้ม ๆ

หมายถึงว. อาการยิ้มน้อย ๆ อย่างมีเลศนัย.

พจนานุกรมไทย

หน้ายุ่ง

หมายถึงว. มีสีหน้าว่ามีความยุ่งยากลำบากใจเพราะมีงานมากเสียจนไม่รู้จะทำอะไรก่อนอะไรหลังเป็นต้น.

พจนานุกรมไทย

หน้าร่าหุ์,หน้าราหู

หมายถึงน. ชื่อลายไทยแบบหนึ่งอยู่ในรูปทรงสี่เหลี่ยมขนมเปียกปูนทำเป็นหน้าอสูรที่ชื่อราหู เช่นตรงกลางพัดยศพระราชาคณะชั้นสามัญหรือที่โล่, หน้าขบ ก็เรียก.

พจนานุกรมไทย

หน้าไหว้หลังหลอก

หมายถึง(สำ) ว. ต่อหน้าทำเป็นดี แต่พอลับหลังก็นินทาหรือหาทางทำร้าย, ต่อหน้ามะพลับ ลับหลังตะโก ก็ว่า.

พจนานุกรมไทย

หมากกระเตอะ,หมากหน้ากระเตอะ

หมายถึงน. ผลหมากที่มีหน้าจวนแก่.

พจนานุกรมไทย

หมายน้ำบ่อหน้า

หมายถึง(สำ) ก. มุ่งหวังจะได้สิ่งที่ยังมาไม่ถึง.

พจนานุกรมไทย

คำไทย ศัพท์มาใหม่ สแลง จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ