ตัวกรองผลการค้นหา
เกลา
หมายถึง[เกฺลา] ก. ทำสิ่งที่ยังขรุขระอยู่ให้เกลี้ยงหรือได้รูปทรงดีขึ้น เช่น เกลาไม้ไผ่, ทำให้ดีขึ้นหรือเรียบร้อยขึ้น เช่น เกลาสำนวนหนังสือ เกลานิสัย.
เกล้า
หมายถึง[เกฺล้า] น. หัว (ใช้เฉพาะในโวหารแสดงความเคารพอย่างสูง) เช่น มารดาบังเกิดเกล้า. ก. มุ่นผมให้เรียบร้อย เช่น เกล้าจุก เกล้ามวย.
เกล้ากระหม่อม
หมายถึงส. คำใช้แทนตัวผู้พูด เพศชาย เพ็ดทูลพระอนุวงศ์ชั้นพระเจ้าวรวงศ์เธอที่มิได้ทรงกรม, พระวรวงศ์เธอที่ทรงกรม และสมเด็จพระสังฆราช, ถ้าผู้พูดเป็นเพศหญิงใช้ว่า เกล้ากระหม่อมฉัน, เขียนย่อว่า เกล้าฯ, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑.
เกลากลึง
หมายถึงว. งามเกลี้ยงเกลา, กลึงเกลา ก็ว่า.
เกลี้ยง
หมายถึง[เกฺลี้ยง] ว. เรียบ ๆ ไม่ขรุขระหรือไม่มีลวดลาย; หมดไม่มีเหลือไม่มีอะไรติดอยู่ เช่น หมดเกลี้ยงกินเสียเกลี้ยง.
เกลี่ยวดำ
หมายถึง[เกฺลี่ยว-] น. โรคเปลี่ยวดำ.
เกลียวหวาน
หมายถึงน. เกลียวของนอตเป็นต้นที่ชำรุดไม่กินเกลียวกัน.
เกลือก
หมายถึง[เกฺลือก] ก. กลิ้งหรือเสือกตัวไปมา เช่น เกลือกตม เกลือกฝุ่น, เอาสิ่งใดสิ่งหนึ่งทำเช่นนั้นเพื่อให้สิ่งอื่นติด เช่น เอาขนมเกลือกงา.
เกลือกกลั้ว
หมายถึงก. คบหาสมาคม, คลุกคลี, เช่น เกลือกกลั้วกับคนพาล; ทำให้มัวหมอง, ทำให้มีมลทิน, เช่น ไม่มีอะไรมาเกลือกกลั้ว.
เกลือด่าง
หมายถึงน. เกลือเบสิก.
เกลือด่างคลี
หมายถึงน. ชื่อเกลือชนิดหนึ่งในตำรายาไทย.
เกลือเบสิก
หมายถึง(เคมี) น. เกลือที่เกิดขึ้นโดยอนุมูลกรดเข้าไปแทนที่หมู่ไฮดรอกซิล (OH) ซึ่งมีอยู่ในโมเลกุลของเบสไม่หมด เช่น เลดไฮดรอกซีคลอไรด์ [Pb(OH)Cl], เกลือด่าง ก็ว่า. (อ. basic salt).