ตัวกรองผลการค้นหา
อุจจาร,อุจจาร-,อุจจาระ
หมายถึง[อุดจาระ-] น. ขี้, (ปาก) อึ. (ป., ส.).
อุจจารมรรค
หมายถึง[อุดจาระมัก] น. ทวารหนัก. (ส.; ป. อุจฺจารมคฺค).
เอื้อนวาจา,เอื้อนโอฐ,เอื้อนโอฐ
หมายถึง(ปาก) ก. ออกปากพูด, พูดข้อความออกมา, มักใช้ในความหมายเชิงประชดประชัน เช่น กว่าจะเอื้อนโอฐออกมาได้เหมือนกลัวดอกพิกุลจะร่วง.
จาบัลย์
หมายถึง[-บัน] (แบบ) ก. หวั่นไหว, กระสับกระส่าย เช่น ดาลดับรงับจิตรจาบัลย์ เทียรทิพยสุคันธ ธรศมาโสรจโทรมสกนธ์. (ดุษฎีสังเวย); กำสรด, ร้องไห้คร่ำครวญ, สะอึกสะอื้น. (ส. จาปลฺย ว่า ความหวั่นไหว).
กระจัดกระจาย
หมายถึงว. เรี่ยรายไป, แตกฉานซ่านเซ็นไป, ไม่รวมอยู่ในพวกเดียวกัน. (แผลงมาจาก ขจัดขจาย).
กระจายเสียง
หมายถึงก. ส่งเสียงแพร่ไกลออกไป.
กระจาว
หมายถึงน. กระเจา. (ดู กระเชา).
กระจุยกระจาย
หมายถึงว. กระจายยุ่งเหยิง.
กระเจาะ
หมายถึงว. มีแผลเป็นที่ลูกตา เรียกว่า ตากระเจาะ.
กระโจมกระจาม
หมายถึงก.พรวดพราดอย่างลุกลน (เป็นคำใช้ในทางที่ติ).
กระต่ายจาม
หมายถึงน. (๑) ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Centipeda minima (L.) A. Br. et Aschers ในวงศ์ Compositae ขึ้นตามพื้นที่ลุ่มตํ่า แฉะ ต้นเตี้ยติดดินคล้ายต้นผักเบี้ย ใบเล็กเว้าข้างทั้ง ๒ ด้าน ปลายใบแหลมคล้ายสามง่าม ใบมีกลิ่นเหม็น ใช้ทำยาได้ แต่เป็นพิษต่อปศุสัตว์, กระต่ายจันทร์ สาบแร้ง หญ้ากระจาม หญ้าจาม หรือ เหมือดโลด ก็เรียก. (๒) ดู การบูรป่า
กาเมสุมิจฉาจาร
หมายถึง[-มิดฉาจาน] น. การประพฤติผิดในประเวณี. (ป.).