ตัวกรองผลการค้นหา
บุตร,บุตร-
หมายถึง[บุด, บุดตฺระ-] น. ลูก, ลูกชาย. (ส. ปุตฺร; ป. ปุตฺต).
บุตรบุญธรรม
หมายถึง[บุดบุนทำ] (กฎ) น. บุตรของผู้อื่นที่บุคคลได้จดทะเบียนรับเป็นบุตรของตน.
บุบ
หมายถึงก. ทุบ ตำ หรือเคี้ยวเบา ๆ พอให้เป็นรอยหรือแตก; บู้ลง, บุ๋มลง, เช่น ขันบุบ แก้มบุบ.
บุบสลาย
หมายถึงว. ชำรุดแตกหัก.
บุพ,บุพ-,บุพพ,บุพพ-
หมายถึง[บุบพะ-] ว. ก่อน, ทีแรก; เบื้องต้น, เบื้องหน้า. (ป. ปุพฺพ; ส. ปูรฺว).
บุพกิจ
หมายถึงน. กิจที่จะต้องทำก่อน. (ป. ปุพฺพกิจฺจ).
บุพทักษิณ
หมายถึงน. ทิศตะวันออกเฉียงใต้.
บุพบท
หมายถึงน. คำชนิดหนึ่งในไวยากรณ์ ทำหน้าที่เชื่อมคำต่อคำ อยู่หน้านาม สรรพนาม หรือกริยา มีคำว่า ด้วย โดย ใน เป็นต้น เช่น เขียนด้วยดินสอ หนังสือของฉัน กินเพื่ออยู่.
บุพพัณชาติ
หมายถึง[-พันนะชาด] น. พืชที่จะพึงกินก่อน ได้แก่ข้าวทุกชนิด. (ป. ปุพฺพณฺณชาติ; ส. ปูรฺว + อนฺน + ชาติ).
บุพเพนิวาสานุสติญาณ
หมายถึง[บุบเพ-] น. ความรู้เป็นเครื่องระลึกได้ถึงขันธ์ที่อาศัยอยู่ในก่อน, การระลึกชาติได้. (ป. ปุพฺเพนิวาสานุสฺสติาณ).
บุ๋ม
หมายถึงว. ที่ยุบเป็นรอยลึกลงไป เช่น แก้มบุ๋ม.
บุ้ยใบ้
หมายถึงก. ทำปากยื่นประกอบกิริยาบอกใบ้ให้รู้.