ตัวกรองผลการค้นหา
ลูกหลวง
หมายถึงน. ลูกของพระเจ้าแผ่นดิน; (โบ) เรียกเมืองเอกที่พระโอรสของพระเจ้าแผ่นดินไปครองว่า เมืองลูกหลวง.
ของหลวง
หมายถึงน. ของของสถาบันพระมหากษัตริย์, ของที่เป็นของแผ่นดินหรือรัฐ.
สุรคต
หมายถึงก. ตาย (ใช้แก่พระเจ้าแผ่นดินบางประเทศ).
มหิษี
หมายถึงน. ชายาพระเจ้าแผ่นดิน. (ส.; ป. มเหสี).
มเหสี
หมายถึงน. ชายาพระเจ้าแผ่นดิน. (ป.; ส. มหิษี).
ปากอ่าว
หมายถึงน. ปากของส่วนทะเลที่เว้าเข้าไปในแผ่นดิน.
พสุธาดล
หมายถึงน. พื้นแผ่นดิน. (ป., ส. วสุธาตล).
คาบสมุทร
หมายถึงน. ส่วนของแผ่นดินที่มีน้ำล้อมเกือบรอบ ตามปรกติมักต่อเนื่องกับผืนแผ่นดินใหญ่เป็นคอคอด หรือยื่นยาวออกไปในทะเล.
ราชา
หมายถึงน. พระเจ้าแผ่นดิน, พระมหากษัตริย์. (ป., ส.).
ออกขุนนาง
หมายถึงก. เสด็จออกว่าราชการแผ่นดิน (ใช้เฉพาะพระมหากษัตริย์).
กระแสพระราชดำรัส
หมายถึง[-ราดชะ-] (ราชา) น. ข้อความที่พระเจ้าแผ่นดินตรัส.
ทรงเครื่องใหญ่
หมายถึง(ราชา) ก. ตัดผม (ใช้แก่พระเจ้าแผ่นดิน).