ตัวกรองผลการค้นหา
ภิกษาจาร
หมายถึงน. การเที่ยวขอ, การเที่ยวขออาหาร. (ส.; ป. ภิกฺขาจาร).
ภิกษุณี
หมายถึงน. หญิงที่บวชเป็นพระในพระพุทธศาสนา. (ส.; ป. ภิกฺขุนี).
ภิษัช
หมายถึงน. หมอ, แพทย์. (ส. ภิษชฺ).
ภูษณ,ภูษณ-
หมายถึง[พูสะนะ-] น. เครื่องประดับ. (ส.; ป. ภูสน).
ภูษาโยง
หมายถึงน. แถบผ้าที่โยงจากปากโกศหรือหีบศพสำหรับคลี่ทอดไปยังพระสงฆ์เมื่อทำพิธีกรรม เช่น บังสุกุล หรือโยงจากราชรถประดิษฐานพระโกศไปยังรถนำหน้าพระศพ.
มธุเศษ
หมายถึงน. ขี้ผึ้ง. (ส.).
มนุษย์กบ
หมายถึงน. คนที่ฝึกดำนํ้าได้นาน ๆ จนชำนาญโดยอาศัยหน้ากาก รองเท้าคล้ายตีนกบและอุปกรณ์ช่วยการหายใจใต้นํ้า.
มนุษย์มนา
หมายถึง(ปาก) น. ผู้คน เช่น ไม่เห็นมีมนุษย์มนาสักคน, คนทั่ว ๆ ไป เช่น แต่งตัวไม่เป็นมนุษย์มนา. (ส.).
มนุษยโลก
หมายถึง[มะนุดสะยะ-, มะนุดสะ-] น. โลกมนุษย์. (ส.).
มนุษย์อวกาศ
หมายถึงน. คนที่ฝึกจนมีความชำนาญเพื่อเดินทางออกนอกบรรยากาศของโลก.
มหาภิเนษกรมณ์
หมายถึง[มะหาพิเนดสะกฺรม] น. การเสด็จออกบรรพชาของพระพุทธเจ้า. (ส. มหาภินิษฺกฺรมณ; ป. มหาภินิกฺขมน).
มหุดิฤกษ์
หมายถึงน. ฤกษ์ดี, ยามดี.