ตัวกรองผลการค้นหา
ขวยเขิน
หมายถึงก. กระดากอาย, สะเทิ้นอาย.
ขวะไขว่เขวี่ย
หมายถึง[ขฺวะไขฺว่เขฺวี่ย] (กลอน) ก. ขวักไขว่ เช่น เดินขวะไขว่เขวี่ย. (ม. ร่ายยาว ชูชก).
ขวักไขว่
หมายถึง[ขฺวักไขฺว่] ว. อาการที่เคลื่อนไหวสวนกันไปมาอย่างสับสน เช่น เดินขวักไขว่ บินขวักไขว่.
ขวัญข้าว
หมายถึงน. มิ่งขวัญของข้าวซึ่งเจ้าของทำพิธีเชื้อเชิญ เรียกว่า ทำขวัญข้าว, ค่าสินบนซึ่งเจ้าของไข้บนไว้ต่อหมอ เมื่อไข้หายก็ยกขวัญข้าวนี้ไปเป็นค่ารักษา.
ขวัญใจ
หมายถึงน. ยอดกำลังใจ. ว. เป็นที่นิยมรักใคร่.
ขวัญตา
หมายถึงน. มิ่งขวัญดวงตา, สิ่งที่เห็นเป็นที่เจริญตา.
ขวัญเมือง
หมายถึงน. ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง.
ขวัญอ่อน
หมายถึงน. เรียกผู้ตกใจง่าย คือ เด็กหรือหญิงซึ่งมักจะขวัญหายบ่อย ๆ ว่า ขวัญอ่อน.
ขวัด
หมายถึง[ขฺวัด] ก. ขวิด, กวัด, ขัด, เช่น แรดควายขวางขวัดอยู่. (ลอ).
ขวัดขวิด
หมายถึง[ขฺวัดขฺวิด] ก. กวัดไกว เช่น เท้ากวัดขวัดขวิดคือควัน. (ม. ฉันท์ มหาราช).
ขว้าง
หมายถึง[ขฺว้าง] ก. เอี้ยวตัวเบี่ยงแขนไปทางหลังแล้วซัดสิ่งที่อยู่ในมือออกไปโดยแรง.
ขวางเชิง
หมายถึงก. ขัดขวางไว้เพื่อไม่ให้ทำได้สะดวก.