ตัวกรองผลการค้นหา
หน้าเสีย
หมายถึงว. มีสีหน้าแสดงอาการพิรุธหรือตกใจ เสียใจเป็นต้น เช่น เขาหน้าเสียเพราะถูกจับได้ว่าทำความผิด.
หน้าหัก
หมายถึงน. หน้าซึ่งมีสันจมูกคล้ายหักเข้าไป.
หน้าแหก
หมายถึง(ปาก) ว. อาการที่ต้องได้รับความอับอายขายหน้าอย่างยิ่งเพราะผิดหวังอย่างมากหรือเพราะถูกโต้ถูกย้อนกลับมาอย่างเถียงไม่ขึ้นเป็นต้น.
หน้าแห้ง
หมายถึงว. มีสีหน้าไม่แจ่มใสเพราะความทุกข์เช่นผิดหวัง.
หน้าทน
หมายถึงว. มีสีหน้าไม่สลดทั้งที่ควรจะอายแต่ก็ไม่อาย, โดยปริยายหมายความว่า ไม่มีความรู้สึกอายในสิ่งที่ควรอาย.
หน้าง้ำ
หมายถึงว. มีสีหน้าแสดงอาการโกรธ ไม่พอใจ หรือไม่ได้อย่างใจ เป็นต้น.
หน้ากาก
หมายถึงน. เครื่องบังใบหน้าทั้งหมดหรือบางส่วน.
หน้าขบ
หมายถึงดู หน้าร่าหุ์, หน้าราหู.
หน้าขา
หมายถึงน. ส่วนหน้าของขานับตั้งแต่โคนขาถึงหัวเข่า.
หน้าข้าวตัง
หมายถึงน. หน้าซึ่งมีรอยแผลเป็นปรุ ๆ มักเกิดจากฝีดาษ, หน้ามอด ก็ว่า.
หน้าขึงตาขึง
หมายถึงน. หน้าซึ่งแสดงว่าโกรธหรือไม่พอใจอย่างมาก.
หน้าจั่ว
หมายถึงน. เครื่องบนแห่งเรือนที่ปิดด้านสกัดหลังคา สำหรับกันลมและแดดฝน มีรูปเป็นสามเหลี่ยม, จั่ว ก็ว่า; (คณิต) เรียกรูปสามเหลี่ยมที่มีด้านคู่หนึ่งยาวเท่ากันว่า สามเหลี่ยมหน้าจั่ว.