ตัวกรองผลการค้นหา
กะปลกกะเปลี้ย
หมายถึง[-ปฺลก-เปฺลี้ย] ว. อ่อนเพลีย, อ่อนเปลี้ย, ไม่แข็งแรง.
เกลี้ยง
หมายถึง[เกฺลี้ยง] ว. เรียบ ๆ ไม่ขรุขระหรือไม่มีลวดลาย; หมดไม่มีเหลือไม่มีอะไรติดอยู่ เช่น หมดเกลี้ยงกินเสียเกลี้ยง.
น้ำเลี้ยง
หมายถึงน. ของเหลวที่หล่อเลี้ยงส่วนต่าง ๆ ของสิ่งมีชีวิต เช่น นํ้าเลี้ยงลูกตา นํ้าเลี้ยงลำต้น.
ใบเลี้ยง
หมายถึงน. ใบที่แตกออกมาจากเมล็ดเป็นใบแรกหรือคู่แรก, ใบที่อยู่ชิดกับขั้วผลไม้บางชนิด.
ปลกเปลี้ย
หมายถึง[ปฺลกเปฺลี้ย] ก. กะปลกกะเปลี้ย.
เพลี้ย
หมายถึงน. ชื่อเครื่องดีดฟังเสียงชนิดหนึ่ง ทำด้วยไม้ไผ่คล้ายจ้องหน่อง แต่จ้องหน่องใช้กระตุก ส่วนเพลี้ยใช้ดีด, เพี้ย ก็ว่า.
ฟูมเลี้ยง
หมายถึงก. ดูแลรักษา.
แม่เลี้ยง
หมายถึงน. เมียของพ่อที่ไม่ใช่แม่ตัว.
ลี้
หมายถึงน. มาตราวัดระยะทางของจีน ๑ ลี้ ยาวประมาณครึ่งกิโลเมตร.
ลุกลี้ลุกลน
หมายถึงว. เร่งรีบอย่างไม่เป็นระเบียบ เช่น เขามีกิริยาลุกลี้ลุกลน เดินลุกลี้ลุกลน.
ลูกเลี้ยง
หมายถึงน. ลูกที่ติดพ่อหรือแม่มา; ลูกของคนอื่นซึ่งเอามาเลี้ยงต่างลูก, ลูกบุญธรรม ก็ว่า.
เลี้ยง
หมายถึงก. ดูแล, เอาใจใส่, บำรุง, เช่น เลี้ยงกล้วยไม้, ปรนปรือด้วยอาหารการกินเป็นต้น เช่น เลี้ยงสัตว์เลี้ยงลูก, เลี้ยงดู ก็ว่า; ประคับประคองให้ทรงตัวอยู่ได้ เช่น เลี้ยงชีพ เลี้ยงตะกร้อไว้ได้นาน ๆ; กินร่วมกันเพื่อความรื่นเริงหรือความสามัคคีเป็นต้น เช่น เลี้ยงเพื่อน เลี้ยงรุ่น เลี้ยงสังสรรค์; (ปาก) เป็นเจ้ามือจ่ายค่าอาหารหรือค่าบันเทิงเป็นต้น เช่น เลี้ยงโต๊ะจีน เลี้ยงหนัง.