ตัวกรองผลการค้นหา
ทรอึง
หมายถึง[ทอระ-] (กลอน) ก. ถือตัว. (คำฤษดี).
อึ๊ก ๆ
หมายถึงว. เสียงอย่างเสียงสะอึก.
อึงคะนึง
หมายถึงว. เอะอะ, อื้ออึง.
อึ่งใหญ่
หมายถึงดู กระดูกอึ่ง.
อึงอล
หมายถึงว. ดังลั่น เช่น เสียงคลื่นลมอึงอล.
ประอึง
หมายถึง(กลอน) ก. อึง, ดัง, เอ็ด, อึกทึก. (บุณโณวาท).
มะอึก
หมายถึงน. ชื่อไม้พุ่มชนิด Solanum stramonifolium Jacq. ในวงศ์ Solanaceae ต้นมีหนาม ใบและผลเป็นขน ผลกลม สุกสีเหลือง ใช้ผสมนํ้าพริกหรือแกงก็ได้.
อึ
หมายถึง(ปาก) ก. ถ่ายอุจจาระ (มักใช้แก่เด็ก). น. ขี้, อุจจาระ.
อึก
หมายถึงน. ลักษณนามเรียกอาการกลืนของเหลวหรือเสียงทุบแผ่นหลังด้วยกำปั้นครั้งหนึ่ง ๆ เช่น ดื่มน้ำ ๓ อึก เขาถูกทุบไป ๓ อึก.
อึกอัก
หมายถึงว. อาการที่พูดไม่ออก ติดกึกกักอยู่ในคอเพราะกลัวหรือประหม่าเป็นต้น, กระอึกกระอัก หรือ อึก ๆ อัก ๆ ก็ว่า; เสียงอย่างเสียงทุบกัน; ทันทีทันใด, ปุบปับ, ไม่ทันไตร่ตรอง, ไม่บอกกล่าวเล่าแจ้ง, เช่น อึกอักก็ไป อึกอักก็ด่า, เอะอะ ก็ว่า.
อึง
หมายถึงก. ดัง, เอ็ด, อึกทึก, แพร่งพราย.
อึน
หมายถึงว. แห้งไม่สนิท เช่น ผ้ายังอึน ๆ อยู่.