ตัวกรองผลการค้นหา
นิราศรัย
หมายถึง[-ไส] (แบบ) ว. ไม่อยู่เป็นที่, ไม่ติดอยู่กับที่. (ส.).
รัย
หมายถึงว. รยะ, เร็ว, ไว. (ป., ส. รย).
โอภาปราศรัย
หมายถึง[-ปฺราไส] ก. ทักทายด้วยความสนิทสนมเป็นกันเอง.
ปากปราศรัยใจเชือดคอ
หมายถึง(สำ) ก. พูดดีแต่ใจคิดร้าย.
พนาศรัย
หมายถึงน. ผู้อยู่ป่า. (ส. วนาศฺรย).
เมรย,เมรย-,เมรัย
หมายถึง[เมระยะ-] น. นํ้าเมาที่เกิดจากการหมักหรือแช่, นํ้าเมาที่ไม่ได้กลั่น. (ป.).
นทีรัย
หมายถึงน. กระแสนํ้า. (ส.).
วิกรัย
หมายถึง[วิไกฺร] น. การขาย. (ส. วิกฺรย; ป. วิกฺกย).
ศรัย
หมายถึง[ไส] น. ที่พักพิง, ที่พึ่ง, ที่อาศัย, ที่ร่มเย็น. (ส. ศฺรย).
ตรัย
หมายถึง[ไตฺร] ว. สาม, หมวด ๓, ใช้ในคำสมาส เช่น ตรัยตรึงศ์ รัตนตรัย. (ส.).
ตรัยตรึงศ์
หมายถึง[ไตฺรตฺรึง] น. ดาวดึงส์, สวรรค์ชั้นที่ ๒ แห่งสวรรค์ ๖ ชั้น ที่พระอินทร์ครอง. (ส. ตฺรยสฺตฺรึศตฺ; ป. เตตฺตึส ว่า สามสิบสาม).
โทษตรัย
หมายถึง[โทดสะ-] น. ประชุม ๓ แห่งโทษ คือ ดี ลม เสมหะ.